2018, her şekilde öğretti, düşündürdü, önce ağlattı sonra da güldürdü. Günün sonunda bolluğun şükür ile kabullenmeden geçtiğini hatırlattı.
Sonsuzluğun tanımı eşittir sensin benim için. Bugün 10 Kasım! Bu sabah yine sirenler çaldı acı acı. Duyulan, hatırlatan en gerçek ses… Olabildiğince yüksek başladı çalmaya. Sanki duymayan hiçbir canlı kalmasın diye. Yaşadığım anın gerçekliğiyle öyle acı… O bir dakika şu…
Anneler bilir, yeni doğandan itibaren bir annenin kurtarıcısı müslin bez battaniyelerdir. Müslin battaniyenin makbulü bambu ve pamuk karışımıdır. İhtiyaç nereden başlarsa; ister battaniye olarak, ister kurulanmak için, ister terletmesin diye, isterseniz de ışıktan veya güneşten koruyan kalkan olarak kullanın…
“Sütüm bebeğime yetti ama çevremize yetmedi.” Her annenin maruz kaldığı en popüler taciz! “Aç mı ki? Bu çocuk aç aç…” Şahsen o kadar emzirdim ama kamuoyu nezlinde bebeğimi hep aç bıraktım, bir türlü doyurmayı başaramadım! Çünkü herkes bebeğimin ne kadar…
Eskilerin bir bildiği var orası kesin ama bazen bunu ifade şekilleri çok gaddarca. Örnek vermek gerekirse, doğum yapalı daha ikinci günümdü. “Lohusanın mezarı 40 gün açıkmış!” dediler, öğrendim. Aslında bunu derken bana söylemek istedikleri “Kendine çok dikkat et, aman üşütme,…
Gerçek anlamda baba olduğumu, kızım beni tanıyarak ve ben olduğum için bana verdiği ilk gülümseme ile anladım. Baba olacağımı çok daha öncesinde anlamıştım!
Ek gıdaya geçmek bir dert geçmemek ayrı dert. Yine her kafadan bir sürü yorumla ilk denememizi yaptık! Ben ilk ne ile başladıysam çocuğumda onunla başladı. Pirinç unu muhallebi! Sonuç hüsran… Ben yıldım mı yılmadım tabi ki…
Emziriyorsan, bil ki genel geçer bir insan değilsin. Dışarıdan süt makinesi olarak görüyorsun! Doğum yaptım, odaya çıktım, hemşire geliyor gidiyor aynı şeyi söylüyor… “Bebek gak dese meme guk dese meme vermelisin, her fırsatta mutlaka emzir.” Ya anlamadığımı düşündü ya da…
Çok ama çoook yakınım kişi doğurmadıkça bir daha tövbe bismillah 1. gün hastaneye gitmem! Bu konuda çok netim. Mümkünse 40 gün geçmeden eve de gitmem…Yaşamayan bilmezmiş ya doğum yapınca bir kez daha anladım.
Benim “Anne”liğim doğumhanede başladı! Hamile olduğumdan ilk şüphelendiğimde, konduramamıştım. Kendimce 3 gün, gün aşırı (son gün 2 defa) test yaptım. Zaten acayip uykuya düşüyordum. Bazen gözüm kararıyordu. Eşim bu kadar uykuya, bu baş dönmelerine zaten içten içe şüpheleniyormuş. Biz birbirimize…